بیماری های انتقال دهنده موش ها

هفت بیماری جدی منتقله توسط موش ها و جوندگان

سندرم هانتاویروس پولموناری

موش گوزن( پرومیسوس مانیکولاتوس)، جونده کتان( سیگمودون هیسپیدوس)، جونده برنج(اوریزومیس پالوستریس) و موش پا سفید( پرومیسکوس لئوکوپوس) سندروم هانتاویروس پولموناری را حمل کرده و انتقال می دهند( این بیماری HPS یا هانتاویروس ساده نام دارد) این یکی از جدی ترین بیماری های منتقله از طریق جونده ها بوده و در سال های اخیر، به ویژه در نواحی غربی ایالات متحده، مورد توجه بسیار زیاد واقع گردیده است.

سندرم هانتاویروس پولموناری بوسیله تعداد مختلفی از ویروس ها ایجاد شده و عمومی ترین تاثیر را روی قلب، ششها و کلیه آدم ها دارد. نشانه ها شبیه سرماخوردگی هستند، ولی شرایط به سرعت بدتر شده و زندگی را در معرض تهدید قرار می دهد. جونده ها تحت تاثیر ویروس ها قرار نمی گیرند ولی آن ها را توسط مدفوع، ادرار و بزاق خود منتقل می کنند.

موش ها می توانند باکتری هایی که در سراسر شمال و جنوب ایالات متحده یافت می شوند و مزاحمین خانگی و بیرون خانه های مردم هستند را منتقل نمایند. انتقال ویروس های عامل بیماری HPS به انسان از طرق زیر صورت می گیرد:

تنفس غبار آلوده به ادرار و مدفوع جونده

لمس جونده های عفونی یا ادرار یا مدفوع آن ها

گزیده شدن توسط موش یا جونده آلوده

تشخیص مشکل است، چون بیماری علایمی نزدیک سرماخوردگی دارد. معالجه HPS نیاز به بستری شدن همراه با مراقبت های شدید و اکسیژن تکمیلی دارد و عفونت های شدید در 40 درصد موارد خطر مرگ را به همراه دارد. این بیماری جدی است. بهترین پیشگیری عدم تماس با جونده هایی است که تحت عنوان انتقال دهنده عامل HPS شناخته می شوند.

خوشبختانه، بیماری نادر است; هر چند شدت آن عموم مردم را متاثر از خود می نماید.

لپتروسپیروزیس

لپترسپیروزیس توسط شماری از باکتری ها(لپتوسپیرا اس پی پی) ایجاد می شود. این باکتری ها توسط جوندگان و خیلی از حیوانات دیگر نقاط مختلف دنیا منتقل می گردند. علاوه بر جوندگان، احتمال اینکه باکتری ها توسط حیوانات مزرعه منتقل شوند زیاد است. در حالی که خود حیوانات توسط باکتری ها تحت تاثیر قرار نمی گیرند، انسان های تاثیر پذیرفته با مشکلات حاد روبرو می گردند.

مردم می توانند از راههای زیر مریض شوند:

خوردن غذا یا نوشیدن آب آلوده با ادرار حیوانات عفونی، مشتمل بر جوندگان

تماس پوست یا غشای موکوسی( همانند داخل بینی) با آب یا خاک آلوده با ادرار حیوانات عفونی

نشانه ها در موارد خفیف تر شامل حالت جدی سرماخوردگی همراه با سردرد، تب، استفراغ و اسهال می باشد. موارد حادتر مننژیت یا آسیب کلیه و کبد را هم شامل می شود. اگر بیماری زود تشخیص داده شود، می تواند براحتی با آنتی بیوتیک ها درمان گردد. قربانی های درمان نشده معمولا به زندگی بر می گردند; هر چند این امر ممکن است ماهها به طول بینجامد. اگر بیماری به مننژیت یا آسیب کلیه و کبد تغییر ماهیت پیدا کند خطر مرگ هم وجود خواهد داشت( آماس مغز و بافت ستون فقرات)

کریو مننژیت لمفوسیتیک(LCM)

ویروس کریو مننژیت لمفوسیستیک( LCM) توسط موش های عمومی خانگی( موس موس کلوس) حمل و منتقل می شود و ممکن است در هر کجای دنیا پیدا شود. ویروس معمولا توسط جونده های خانگی از قبیل همسترها و خوکچه های هندی منتقل نمی شوند، اما این حیوانات ممکن است در خانه هایی که موش های وحشی حامل مرض موجودند آلوده شوند.

LCM بیماری درگیر کننده سیستم عصبی می باشد. علایم اولیه مشتمل بر تب، فقدان اشتها، درد عضله، سردرد، تهوع و استفراغ است. در مراحل بعدی، بیماری می تواند مننژیت( آماس بافت اطراف مغز و ستون فقرات) و آنسفالیت( آماس بافت های مغزی که سبب اختلاس حواس و دیگر نشانه ها می گردد) را ایجاد نماید.

شما می توانید LCM را از راههای زیر دریافت نمایید:

تنفس غبار آلوده شده با ادرار یا مدفوع جونده

لمس جونده یا موش بیمار یا مدفوع و ادرار آن

معالجه نیاز به بستری شدن و بهره گیری از دزهای بالای داروهای ضد التهاب دارد.

جلوگیری شامل اجتناب دقیق از تماس با جونده ها یا جاهایی است که جونده ها حضور یافته اند.

طاعون

آفت خوف آوری که درصد بزرگی از جمعیت اروپای قرون وسطی را جارو کرد، طاعون نام دارد که توسط باکتری یرسینیا پستیس ایجاد می گردد. امروزه این بیماری در اثر تشخیص سریع، براحتی توسط آنتی بیوتیک ها معالجه می شود. با این حال، این بیماری هنوز جدی به حساب می آید. باکتری مولد طاعون توسط کک هایی که در خیلی از جوندگان وحشی یافت می شوند و در غرب امریکا و دیگر نواحی دنیا وجود دارند ایجاد می گردد. این جوندگان وحشی عبارت از سنجاب کوهی، سگ هامون، موش حمال، روباه سمور، سنجاب زمینی، سمورچه می باشند. طاعون نسبتا نادر است و تنها سالانه 1000 تا 2000 نفر را در سراسر جهان آلوده می کند که بیشتر آن ها هم مربوط به سرزمین های توسعه نیافته می باشند.

بیماری باکتریایی از طرق زیر ایجاد می گردد:

تماس با حیوانات عفونی

گزیده شدن توسط کک عفونی

عمومی ترین نشانه های اولیه طاعون شامل درد شکمی، اسهال، تهوع و استفراغ، تب و لرز و ضعف فوق العاده است. تشخیص قطعی با آزمایش خون معلوم می گردد. معالجه طاعون مشتمل بر استفاده از آنتی بیوتیک های قوی و مراقبت از نشانه های تسکینی می باشد. برای افرادی که در معرض گرفتن طاعون هستند واکسیناسیون موجود بوده و مورد استفاده قرار می گیرد.

تب گزیدگی موش(RBF)

جونده ها و موش ها، هر دو، باکتری هایی که تب گزیدگی موش را ایجاد می کنند انتقال می دهند. در حالی که تمام دنیا در معرض بیماری قرار دارد، عمومی ترین نشانه های پیدا شده در اروپا و امریکا استرپتوباسیلوس مونیلی فرمیس است( یک شکل آسیایی مرض که توسط اسپیریلیوم مینوس ایجاد می شود)

نشانه های تب گزیدگی جونده شامل تب، استفراغ، سردرد و درد شکمی است. به مجرد شروع تب، بثورات ممکن است در دست و پا دیده شود. در عدم معالجه، بیماری ممکن است به عفونت های کلیه، جگر و کلیه منجر شده و حتی موجبات عفونت های قلبی و مغزی را فراهم آورد.

شما می توانید تب گزش جونده را به طرق زیر بگیرید:

گزیده شدن و یا خراشیده شدن توسط جونده عفونی

لمس جونده مرده عفونی

خوردن یا آشامیدن غذا یا آبی که با مدفوع جونده آلوده شده است.

معالجه RBF شامل استفاده از آنتی بیوتیک های دز بالا است که بیشتر مواقع موثر می باشند. در عدم معالجه مشکلات جدی ایجاد شده و ممکن است مرگ به وقوع بپیوندد.

سالمونلوزیس

سالمونلوزیس بیماری منتقله از طریق غذا است که در امریکا و دیگر نقاط جهان یافت می شود. این بیماری می تواند از راههای مختلف انتقال یابد. از میان راههای انتقال می توان به موش ها و جوندگان اشاره کرد، زیرا این موجودات می توانند با مدفوع خود آب و غذا را آلوده نموده و آن ها را شامل باکتری سالمونلا نمایند. تماس مستقیم با جونده های عفونی می تواند ایجاد گر بیماری باشد.

نشانه های سالمونلوزیس بعضی وقت ها خفیف هستند، زیرا باکتری ها عموما در جهاز هاضمه اغلب حیوانات و از جمله انسان یافت می شوند. هر چند عفونت شدید می تواند سبب تهوع، استفراغ، دردهای شکمی، اسهال، تب، لرز، سردرد و مدفوع خونی گردد.

سالمونلوزیس از راههای زیر ایجاد می گردد:

خوردن آب یا غذای شامل باکتری سالمونلا از مدفوع جونده ها و دیگر منابع

تماس مستقیم با جونده ها یا دیگر حیوانات حمل کننده باکتری ها

بهداشت ضعیف فرد به فرد

مصرف گوشت نپخته یا خوب نپخته یا میوه ها و سبزیجات دارای باکتری

تماس با پرندگان خانگی و خزندگانی که سالمونلا را حمل می کنند.

معالجه سالمونلا اغلب ضروری نیست، زیرا بیماری بطور خود بخود بعد از مدت کوتاهی بهبودی حاصل می کند. در عفونت های شدید، معالجه با داروهای ضد اسهال تجویز می گردد. در حالات بروز اسهال خونی، استفاده از آنتی بیوتیک ها توصیه می شود.

پیشگیری شامل نخوردن غذاهای پخته نشده و غذاهای خوب پخته نشده می باشد. در ضمن باید از تماس با حیواناتی که به عنوان حامل سالمونلا شناخته شده اند( مثل جوندگان) پرهیز نمود.

تولارمی(تب خرگوش)

تولارمی یک بیماری ایجاد شده توسط باکتری فرانسیسلا تولارنسیس است که بوسیله جوندگان وحشی سراسر دنیا از قبیل موش آبی، سنجاب زمینی، سگ آبی منتقل می گردد. بیماری در اثر ایجاد توسط گزش حشره، زخمی در محل گزش ایجاد می کند. هنگامی که بیماری در اثر خوردن و آشامیدن بوجود بیاید، ممکن است سبب آماس غده ای، سرفه یا عفونت شش شود. علایم می توانند از خیلی خفیف تا تهدید کننده سلامتی باشند. تشخیص دقیق می تواند مشکل باشد و نیاز به آزمایش خون دارد.

این بیماری می تواند به صور زیر منتقل گردد:

دستکاری اجساد عفونی حیوانات

گزش حشره آلوده از قبیل کنه یا آهو مگس

خوردن یا آشامیدن غذا یا آب آلوده

تنفس باکتری های منتقله از طریق هوا از غبار چشم انداز

به مجرد تشخیص، تولارمی توسط دزهای سنگین آنتی بیوتیک معالجه می گردد. نشانه ها می توانند برای هفته ها ادامه داشته باشند، ولی قربانی معمولا کاملا بهبودی حاصل می کند. پیشگیری شامل ممانعت از گزش حشره از طریق استفاده از دورکننده ها، اجتناب از دستکاری مستقیم جونده ها، پوشیدن حفاظ های تنفسی برای اجتناب از استنشاق غبارهای چشم انداز کارهای باغی و کشاورزی است.